فناوری نانو یا نانوتکنولوژی رشته‌ای از دانش کاربردی و فناوری است که
شاخه های گسترده‌ای را پوشش می‌دهد. موضوع اصلی آن نیز مهار ماده یا دستگاه‌های در
ابعاد کمتر از یک میکرومتر، معمولا حدود ۱ تا ۱۰۰ نانومتر است. در واقع نانو
تکنولوژی فهم و به کارگیری خواص جدیدی از مواد و سیستمهایی در این ابعاد است که
اثرات فیزیکی جدیدی که به طور عمده با تاثیر از غلبه خواص کوانتومی بر خواص کلاسیک
- از خود نشان می‌دهند. فناوری نانو موج چهارم انقلاب صنعتی، پدیده‌ای عظیم است که
در تمامی گرایش‌های علمی راه یافته واز فناوریهای نوینی است که با سرعت هرچه تمام
تر درحال توسعه می‌باشد. از ابتدای دهه ۱۹۸۰ میلادی گستره طراحی و ساخت ساختمانها
هر روزه شاهد نوآوری‌های جدیدی در زمینه مصالح کارآمدتر و پربازده‌تر در مقاومت،
شکل پذیری، دوام و توانایی بیشتر نسبت به مصالح سنتی است. نانوفناوری یک دانش به
شدت میان‌رشته‌ای است و به رشته‌هایی چون مهندسی مواد،پزشکی،داروسازی
و طراحی دارو، دامپزشکی، زیست‌شناسی، فیزیک کاربردی، ابزارهای نیم رسانا،شیمی ابرمولکول و حتی مهندسی مکانیک، مهندسی برق،مهندسی شیمی و مهندسی کشاورزی نیز مربوط می‌شود.
تحلیل گران بر این باورند که فناوری نانو، زیست فناوری و فناوری اطلاعات سه قلمرو
علمی هستند که انقلاب سوم صنعتی را شکل می‌دهند. نانو تکنولوژی می‌تواند به عنوان ادامه دانش کنونی
به ابعاد نانو یا طرح‌ریزی دانش کنونی بر پایه‌هایی جدیدتر و امروزی‌تر باشد.
